Pierwsze dwa tygodnie życia.

    Kubusiek ma już dwa tygodnie. Trochę czasu minęło zanim się poznaliśmy. Ale w końcu nauczyliśmy się rozpoznawać po płaczu, czego akurat w danym momencie maluszek chce. Jego krzyki oznaczają głównie: chcę cyca! Bądź: przewińcie mnie ktoś! Ale zdarzyły się też: boli mnie brzuszek! Szkrab miał wzdęcia, widać było, że go boli. To mamusia nafaszerowała się espumisanem, tatuś troskliwie nosił na rękach i oczywiście oboje masowaliśmy bolący mały brzuszek. Wzdęcia przeszły i wszyscy odetchnęliśmy z ulgą. Teraz znacznie bardziej uważam na to co jem. Mamy też za sobą pierwszy spacer, który z resztą Kubuś cały przespał. Ogólnie bym powiedziała, że nasz Synek jest bardzo spokojnym dzieckiem. Jak zaśnie, to śpi jak zabity. Jak nie śpi, to potrafi sobie sam poleżeć, obserwuje z ogromną ciekawością ściany, albo ostatnio nawet dostrzegł własną ręką. Ale oczywiście najbardziej interesującymi obiektami do obserwowania są twarze mamy i taty, no i jednej babci, która nosi okulary w czerwonych oprawkach. Ja rzecz jasna, też uwielbiam go obserwować, jak robi przezabawne miny, uśmiecha się i wpatruje tymi pięknymi dużymi, jeszcze niebieskimi oczętami. Nasz maluszek to taki malutki człowieczek, ale za to jaki silny! Potrafi już na krótko  utrzymać główkę w górze, leżąc na brzuchu bez problemu podnosi głowę i kładzie na prawym i lewym policzku. Potrafi też przewrócić się z plecków na boki. Bardzo lubi się kąpać, a jego apetyt nie zna granic. Jest przesłodki i przecudowny, aż chciałoby się go schrupać. Ponoć podobny do mamusi ;)