Pierwsze kroki!

   Cóż tu do wyjaśniania? Kubuś dziś postawił swoje pierwsze malutkie kroczki. Najpierw popędził jak strzała na przywitanie tatusia, który dopiero co wrócił z pracy. Mamę za palce chwycił i potuptał na nóżkach w stronę taty, zatrzymał się. A jak tatuś zawołał, Bubuś poleciał do niego, a mamusia jako podtrzymywak razem z nim. Tak mu się spieszyło, że puścił jeden palec, potem drugi i już przy samym tatusiu ostatni krok postawił sam. Potem przydreptał za mną do kuchni, oparł się o ścianę i obserwował chwilę jak się krzątam wokół siebie. Uśmiechnął się pięknie i zapiszczał dając znać, że jest tu i patrzy. Uśmiechnęłam się również, wyciągnęłam do niego ręce i zawołałam. Malutki nie zastanawiając się nawet ruszył w moją stronę. Trochę nieśmiało i nieco niepewnie z delikatną chwiejnością stawiał swoje maluśkie stópki. Dzieliły go ode mnie trzy kroczki, pokonał je szybko, choć mnie się wydawało, że sekundnik zwolnił jakby dla większego dramatyzmu. Gdy już doszedł do mnie przytulił się i spojrzał na mnie, a jego oczy mówiły "zobacz mamusiu czego się nauczyłem". Radości, dumy i uśmiechów nie było końca :)

Ps. Zabawa trwa :)