A ja sobie bloga skrobię.

    Jak przeczytałam notkę Dziewczyny M o dbaniu o wygląd, przypomniała mi się  pewna historia z mojego życia, kiedy to ja postanowiłam dbać o swój wizerunek choćby nie wiem co. I po prostu nie mogłam się oprzeć, żeby jej wam nie opowiedzieć (napisać).
     Pewnego sobotniego popołudnia (dodam, że byliśmy już po ślubie, a ja nie byłam jeszcze nawet w ciąży), jak co tydzień zebraliśmy się szybko z Misiakiem by wyjść na targ. Wrzuciłam na siebie byle dresy, poczesałam włosy, wyszorowałam ząbki. Misiak zarzucił dżinsy, koszulkę co ją miał na wierzchu, przemył buzię i zęby i poszliśmy - ja niepomalowana, on z dwudniowym zarostem. A co tam, przecież na targ żeśmy szli, a nie na jakiś bal. Na miejscu szliśmy spokojnie trzymając się za ręce, podeszliśmy do stoiska z jakimiś ciuchami. Przebieramy, oglądamy, właścicielka stoiska się przygląda. Rozmawiamy, Misiak do mnie - kochanie, chciałabyś to?, ja: - no nie wiem. A właścicielka oka z nas nie spuści. Przebieramy dalej, gadamy do siebie. A ona nadal się gapi i już zaczęła mnie irytować. Mąż chciał mi coś kupić (już nie pamiętam co), zapytał więc o cenę. Nie zgadniecie co usłyszeliśmy, jak baba nadal się gapiąc w końcu przemówiła... - "to kosztuje tyle i tyle złotych, a ja musza sie zapytać, czy wy jesteście mąż i żona, czy ojciec i córka". Zastrzeliła mnie kobieta tym pytaniem. Oczywiście odeszliśmy nie kupując nic. Byłam zszokowana i oburzona chyba przez tydzień. Od tamtej pory jak się nie ubiorę i nie umaluję chociaż minimalnie, to z domu się nie ruszę. Koniec i kropka.