Po kontroli.

    Pojechaliśmy wczoraj do przychodni przyszpitalnej na kontrolę z Bubusiem. Po ściągnięciu szyny przy oględzinach  widać było, że nieusztywniona rączka jeszcze Malutkiego boli. A, że Synuś to takie małe, bardzo ruchliwe dziecię, to lekarz musi mieć pewność,  że kość się zagoiła by można było rączkę uwolnić. Bo na takim etapie rozwoju o upadki nie trudno. Ostatecznie szyna wróciła na swoje miejsce i będzie nam  towarzyszyć jeszcze przez kolejne dwa tygodnie. A potem kolejna wizyta kontrolna. Mam nadzieję, że ten czas już wystarczy i pozbędziemy się tego (nie)zbędnego ciężaru.

Zastanawialiście się jak z unieruchomioną rączką radzi sobie nasz dzielny mały facecik? On, całkiem nieźle. My, gorzej.  Jak to? A no tak, że niezwykle absorbujący, uwielbiający zabawy i zajmujący bobas stał się jeszcze bardziej absorbujący i zajmujący. Bo przecież Maluchowi trzeba jakoś zorganizować czas, który dotąd poświęcał na raczkowanie, wspinanie, stanie i puszczanie. Tak więc Kubuś praktycznie nie schodzi mi z rąk. Staram się z nim chodzić trzymając go pod paszkami, podtrzymuję przy meblach, żeby mógł się bawić tak jak dotychczas. Oczywiście sztuka utrzymania równowagi na własnych nogach jest jeszcze trudniejsza, ale Kubuś jest uparty i nie poddaje się. Oprócz tego dużo siedzimy na podłodze i bawimy się razem w a kuku, robienie min i dziwnych dźwięków, łaskoczemy, zaczepiamy itd. Czyli wszytko to co dotychczas tylko dużo dłużej, więcej i częściej. Czasem uda mu się trochę poczołgać po podłodze jak ma na tyle siły, żeby podnieść się na jednej rączce. Z leżeniem na brzuszku nie ma problemów, ale jak nie można sobie poraczkować tam gdzie się chce, to już nie to samo. Za to u mojej mamy jest inaczej. Bo u mojej mamy jest chodzik. Tak, wiem chodzik to samo zło i teraz doskonale mogę się o tym przekonać, jak widzę jak Kubuś sobie z nim radzi. Ale cóż zrobić. Stwierdziliśmy, że chwila w tym diabelnym wynalazku mu nie zaszkodzi. A przynajmniej da i nam i jemu trochę wytchnienia. Widać, że przynosi mu to ulgę, bo może sobie usiąść i swobodnie oprzeć szynę o blat chodzika, a drugą rączką bawi się do woli. Żeby tego było mało Bubusiowi dokuczają dziąsła, a zasypianie dotąd proste i przyjemne stało się mordęgą. Mordęgą dla nas oczywiście, bo Kubuś bawi się w najlepsze do pierwszej w nocy. Wydaje mi się, że pozbawiony dużej dawki ruchu ma po prostu za dużo energii, przez co mniej śpi. Ponadto Maluch się nam ostatnio strasznie rozgadał. Był etap powtarzania "ma", teraz doszło do tego "da" i czasem zdarzy się "ta" i "ba". Wyciąga rączkę po to co chce dostać i na przemian zaciska pięść i prostuje paluszki. Na hasło "gdzie jest mamusia" i "gdzie jest tatuś" patrzy na odpowiednią osobę. I na koniec umiejętność, której nauczył się wczoraj. Uwaga, uwaga.... Kubuś nauczył się karmić pieska chrupkami i ma z tego niebywałą radochę :) Acha, i jeszcze jedno, co odkrył już jakiś czas temu:

Zdjęcie kiepskiej jakości, ale pokazuje świetnie to co ma pokazywać ;)